တအိမ္ေထာင္ ကေလးႏွစ္ေယာက္က အေကာင္းဆုံး

ထူးခၽြန္ထက္ျမက္ေသာ လူသားမ်ားကိုျဖစ္ေစ၊ ညံ့ဖ်င္းေသာ လူသားမ်ားကိုျဖစ္ေစ မိခင္မ်ားကေမြးထုတ္ေပးခဲ့သည္ခ်ည္း ျဖစ္ပါသည္။ ကမာၻေပၚတြင္ မိခင္မ်ား၏ အခန္းက႑သည္ အေရးပါေသာေနရာမွ ပါ၀င္ေနသည္မွာ အျငင္းပြားစရာ မလုိပါ။ ထို႔အျပင္ မိသားစုတစု၏ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရးတို႔သည္ မိခင္ျဖစ္ေသာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားထံတြင္ မ်ားစြာ တည္မွီ ေနေပသည္။
 မိခင္မ်ား ပညာတတ္မွသာ သားသမီးတို႔ကို ပညာတတ္မ်ားျဖစ္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးႏိုင္မွာျဖစ္သလို ေတာ္တည့္မွန္ ကန္ေအာင္ ဆံုးမသြန္သင္ႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ပညာမတတ္ေသာ မိခင္မ်ားရွိေနေသာ္လည္း ပညာတတ္ေသာမိခင္မ်ား လူ႔အဖြဲ႔ အစည္းတြင္ အေရအတြက္ မ်ားျပားလာဖို႔ လိုအပ္ပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ပညာတတ္ကာ က်န္းမာေရးဗဟုသုတႏွင့္ ျပည့္၀ ေသာမိခင္မ်ားက မည္သည့္အသက္အရြယ္တြင္ ကေလးယူမည္။ ကေလးဘယ္ႏွစ္ေယာက္ယူမည္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆံုး ျဖတ္ႏိုင္ၾကသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။

ေမြးဖြားလာေသာ သားသမီးတို႔ကို ယဥ္ေက်းလိမၼာလာေအာင္ သြန္သင္ေပးသည္မွာလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ အမ်ိဳးသမီး မ်ားသာျဖစ္သည္။ အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္ေသာ ဖခင္မ်ားမွာ မိသားစုအတြက္ ၀င္ေငြရွာေနရေသာေၾကာင့္ သား၊သမီးမ်ားကို မိခင္မ်ား ေလာက္အခ်ိန္ေပးႏိုင္မည္ မဟုတ္ပါ။ ငယ္စဥ္ကထဲက မ႐ိုင္းျပေအာင္ စည္းကမ္းရွိေအာင္ သြန္သင္ထားမွသာ သားသမီးမ်ား အရြယ္ေရာက္လာသည့္အခါ စည္းကမ္းရွိေသာ မ႐ိုင္းျပေသာ လူသားမ်ားျဖစ္လာပါလိမ့္မည္။

ရရွိလာေသာ၀င္ေငြျဖင့္ လံုေလာက္ေအာင္ သံုးစြဲရသည္မွာ အမ်ိဳးသမီးမ်ား၏ တာ၀န္ျဖစ္လာသည္။ မိမိ၏ ရင္ေသြးငယ္မ်ားအား အာဟာရျပည့္၀ေအာင္ ေကၽြးေမြးရန္ မည္ကဲ့သို႔ေသာ အစားအစာမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ရမည္နည္းဆိုသည္ကို ဗဟုသုတ ရွိေသာ မိခင္မ်ားက ပိုသိၾကသည္။ ပညာေရးတြင္လည္း ေက်ာင္းႀကိဳ၊ ေက်ာင္းပို႔ အလုပ္ကို အမ်ိဳးသမီးမ်ားကသာ ပံုမွန္အားျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ရေလ့ရွိပါသည္။ သားသမီးမ်ားအတြက္ ေကာင္းမြန္ေသာေက်ာင္း (ပုဂၢလိကေက်ာင္း၊ အစိုးရ ေက်ာင္း အစရွိသျဖင့္) ကိုေရြးခ်ယ္ကာ အပ္ႏွံရျပန္သည္။

ယခုေခတ္ကာလသည္ ဖခင္တေယာက္ ေငြရွာ႐ံုျဖင့္ တမိသားစုလံုး ထိုင္စား၍ရေသာ ေခတ္မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ႀကီးျမင့္ျခင္း၊ ေက်ာင္းစရိတ္ ႀကီးျမင့္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားပါ အလုပ္ထြက္လုပ္ရေသာ အေျခအေနႏွင့္ ေတြ႔ႀကံဳလာ ရသည္။ ထိုအခါ မိခင္တို႔သည္ သားသမီး တို႔အတြက္ ယခင္ကေလာက္ အခ်ိန္ေပးႏိုင္ဖို႔ ခဲယဥ္းလာႏိုင္သည္။ မိသားစု အတြင္း ေႏြးေထြးမႈလည္း လံုလံုေလာက္ေလာက္ မရွိႏိုင္ေတာ့ေပ။

တဖက္ကလည္း မိန္းမမ်ားအေနျဖင့္ အိမ္ေထာင္သားေမြး၊ ကေလးထိန္းဘ၀ႏွင့္ပဲ အခ်ိန္ကုန္သင့္သလား ဆိုေသာ ေမးခြန္း ေပၚထြက္လာျပန္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာတတ္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားက ကေလးတေယာက္ (သို႔မဟုတ္) ႏွစ္ေယာက္သာ ယူမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ေရြးခ်ယ္လာၾကသည္။ ကေလးအေရအတြက္ နည္းေသာေၾကာင့္ လူတလံုးသူတလံုး ျဖစ္ေအာင္ ျပဳစု ပ်ိဳးေထာင္ေပးႏိုင္ေသာ အခြင့္အေရး ပိုမ်ားလာသည္။

က်န္းမာေရး႐ႈေထာင့္မွၾကည့္လွ်င္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ခန္႔သာယူေသာ မိန္းမမ်ားအေနျဖင့္ မ်ိဳးပြားအဂၤါ ႏွင့္ဆိုင္ေသာ ကင္ဆာျဖစ္ႏိုင္ေျခ ပိုနည္းသည္ကိုေတြ႔ရပါသည္။ ကေလးေမြးဖြားစဥ္ မိခင္ေသဆံုးမႈႏႈန္းကိုလည္း ပိုမိုေလွ်ာ့ခ်ေပးႏိုင္ပါ လိမ့္မည္။ အကယ္၍ ကေလးမ်ားမ်ား ေမြးဖြားပါက မိန္းမမ်ားအေနျဖင့္ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေနရေသာအခ်ိန္ ပိုမိုမ်ားျပား သျဖင့္ ေမြးဖြားၿပီးသားရင္ေသြးတို႔ကို လံုေလာက္စြာ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အခ်ိန္ေပးႏိုင္မည္ မဟုတ္သလို သံဓာတ္ဆံုး႐ံႈးျခင္း၊ ေသြးအားနည္းျခင္း၊ ကိုယ္၀န္ဆိပ္တက္ျခင္းတို႔ကိုလည္း ေတြ႔ႀကံဳလာရႏိုင္ပါသည္။

မၾကာခင္ကပင္ စိုးရိမ္ဖြယ္ေကာင္းေသာ သတင္းတပုဒ္ကို ဖတ္႐ႈလိုက္ရပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေမြးဖြားစဥ္ မိခင္ေသဆံုးႏႈန္း အမ်ားဆံုးႏိုင္ငံထဲတြင္ ပါ၀င္ေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း ကမာၻ႔ဘဏ္၏ ျမန္မာႏိုင္ငံဆိုင္ရာ အႀကီးတန္း စီးပြားေရး ပညာရွင္ Khazima Nthara ကေျပာၾကားလိုက္သည့္ သတင္းျဖစ္သည္။ WHO (ကမာၻ႔ က်န္းမာေရးအဖြဲ႕ႀကီး) က ထုတ္ ျပန္ေသာ စာရင္းဇယားမ်ားအရ ကေလးဦးေရ တသိန္းေမြးလွ်င္ မိခင္ ၂၄၀ ၊ တႏွစ္ေအာက္ ကေလးငယ္ ၃၇ ဦး၊ ငါးႏွစ္ ေအာက္ ကေလးငယ္ ၄၆ ဦး ႏွစ္စဥ္ေသဆံုးေနရသည္ဟု ေဖာ္ျပထားပါသည္။ (ကိုးကား – 7Day News Daily သတင္းစာ)

ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ေမာင္ေတာႏွင့္ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕မ်ား ၌ မြတ္စလင္ အိမ္ေထာင္စုတစုတြင္ တလင္တမယား စနစ္က်င့္သံုးရန္၊ ကေလး ႏွစ္ဦးထက္ ပိုမယူရန္ ေဒသႏၲရ အမိန္႔ထုတ္ျပန္ခဲ့မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ “လူ႔ အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈ” ဟုေ၀ဖန္သံမ်ား ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ လူ႔အခြင့္အေရး ႐ႈေထာင့္တခုထဲမွေန၍ မၾကည့္ဘဲ ေက်ာ္ လြန္၍ လူမႈေရး ႏွင့္ က်န္းမာေရး႐ႈေထာင့္မ်ားမွ ၾကည့္လွ်င္ ေကာင္းမြန္ေသာ မိသားစုဘ၀အတြက္ အေထာက္အကူပင္ ျဖစ္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။

ကေလးႏွစ္ဦးသာ ယူသျဖင့္ မြတ္စလင္အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေနျဖင့္ အျခားေသာကိစၥမ်ားအတြက္ (စီးပြားေရး၊ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး) အခ်ိန္ပိုေပးႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထိုကေလး ႏွစ္ေယာက္ထဲကိုသာျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရန္ လိုသျဖင့္ ေငြေၾကးကုန္က်မႈသက္သာမည္ျဖစ္သလို မိခင္တို႔၏က်န္းမာေရး ပိုမိုေကာင္းမြန္လာႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဤ ေဒသႏၲရ အမိန္႔ကို မြတ္စလင္တို႔အေပၚ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈဟု မမွတ္ယူေစလိုပါ။

တဖက္ကလည္း မြတ္စလင္အမ်ိဳးသမီးမ်ားကို PSI ကဲ့သို႔ေသာ NGO အဖြဲ႔မ်ားက သားဆက္ျခားျခင္းႏွင့္ မိသားစု စီမံကိန္း တို႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ အေသအခ်ာ သေဘာေပါက္နားလည္လာေအာင္ အခ်ိန္ယူ၍ ပညာေပးရန္လိုအပ္ပါသည္။ ကိစၥရပ္ တိုင္းတြင္ “အမိန္႔” တခုထဲႏွင့္ ေဆာင္႐ြက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ဘဲ သက္ဆိုင္ရာ အရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ား၊ ေဒသခံမ်ား၏ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈရွိမွသာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္သည္ကို မေမ့သင့္ပါ။

ပညာေပးျခင္း အႀကံဥာဏ္ေပးျခင္း၊ အျပန္အလွန္ ေဆြးေႏြးျခင္းတို႔ျဖင့္သာ သူတို႔အေပၚ “ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း” ဟူေသာ သံသယကို ေျပေလ်ာ့ေစပါလိမ့္မည္။ မိုးရာသီသို႔ ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတို႔ကို လံုၿခံဳေသာ အမိုးအကာေအာက္ သို႔ ပို႔ေဆာင္ေပးရန္ အေရးႀကီးသလို ေက်ာင္းေနအ႐ြယ္ ကေလးငယ္တို႔အား ပညာသင္ၾကားခြင့္ရရန္ စီစဥ္ေပးရပါ လိမ့္မည္။ မြတ္စလင္ေရာ ရခိုင္ပါ လူသားမ်ားသာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တန္းတူက်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္ခြင့္၊ တန္းတူ ပညာ သင္ၾကားခြင့္မွာ အေရးႀကီးပါသည္။ ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ားအေနျဖင့္လည္း “ဘဂၤလီ”လူဦးေရ တိုးပြားလာမည့္အေရး စိုးထိတ္ေနရျခင္းမွ အတိုင္းအတာတခုအထိ သက္သာရာရပါလိမ့္မည္။

ယဥ္ေက်းေသာ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားရွိေသာ ကေလးမ်ားကို ေမြးထုတ္ႏိုင္ေသာ မိခင္မ်ားျဖစ္ရန္မွာ မြတ္စလင္အမ်ိဳးသမီးတို႔၏ စာတတ္ေျမာက္မႈအေပၚ မ်ားစြာ မူတည္ေနပါသည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္၏ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈမ်ားအတြက္ မတူညီေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ႏွစ္ခုၾကား “ပညာေရး” ႏွင့္ “က်န္းမာေရး”ကို ျမွင့္တင္ေပးမွသာ ပို၍ေကာင္းမြန္ေသာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မည္ဟု ႐ႈျမင္ သံုးသပ္မိပါသည္။

ဧရာ၀တီ
ရခိုင္ျပည္နယ္ စစ္ေတြျမဳိ႕ျပင္ရွိ ေဗာဒူဗ ဒုကၡသည္စခန္းရွိ အမ်ားသုံး ေရဘံုပိုင္ အနီး ေဆာ့ကစားေနေသာ မြတ္စလင္ ဒုကၡသည္ ကေလးငယ္မ်ား (ဓာတ္ပံု- ေဂ်ပိုင္ / ဧရာဝတီ)