ကဆုန္လကုိ ပုဂံေခတ္က ကုဆုန္၊ ကူဆုန္၊
ကဆုန္၊ ခူဆုန္၊ ခုဆုန္ဟု အမ်ိဳးမ်ိဳးေရးသား ေခၚေ၀ၚခဲ့တာကုိ ေက်ာက္စာမ်ားအရ
သိရွိၾကပါတယ္။ ကုဆုန္မွာ မူရင္း ေ၀ါဟာရျဖစ္ၿပီး ကဆုန္စေသာ က်န္ေ၀ါဟာရမ်ားမွာ
ကုဆုန္မွ ေရႊ႕လ်ားေျပာင္းလဲလာေသာ ေ၀ါဟာရမ်ားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကုဆုန္ႏွင့္ ကဆုန္တုိ႔ရွိ
ကု၊ က ပုဒ္တုိ႔မွာ ကုတုိ႔၊ ကုခန္း၊ ကစြန္း၊ ကညိႈ႕၊ ကေတာက္ စေသာ ေ၀ါဟာရတုိ႔ရွိ ကု၊
က ပုဒ္တုိ႔ကဲ့သို႔ “ေရ” ဟု အဓိပၸာယ္ရပါ တယ္။
စုန္မွ ဆင္းသက္လာေသာ ဆုန္မွာ သြန္းျခင္း၊ ေလာင္းျခင္း၊ ဖ်န္းျခင္း အဓိပၸာယ္ရွိပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကဆုန္လ အဓိပၸာယ္မွာ ေရသြန္းေသာလ၊ ေရေလာင္းေသာလ၊ ေရဖ်န္းေသာလ ဟုဆုိလိုပါတယ္။
မည္သည့္ အရာမ်ားကုိ ေရသြန္းေလာင္းသလဲ ေမးလာလွ်င္၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကုိ ပုိင္းျခား ထင္ထင္ သိျမင္ေတာ္မူရာ မဟာေဗာဓိပင္ပြား ေဗာဓိပင္မ်ားကုိ ေရသြန္းေလာင္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ဟု ေျဖရပါလိမ့္မယ္။
စုန္မွ ဆင္းသက္လာေသာ ဆုန္မွာ သြန္းျခင္း၊ ေလာင္းျခင္း၊ ဖ်န္းျခင္း အဓိပၸာယ္ရွိပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ကဆုန္လ အဓိပၸာယ္မွာ ေရသြန္းေသာလ၊ ေရေလာင္းေသာလ၊ ေရဖ်န္းေသာလ ဟုဆုိလိုပါတယ္။
မည္သည့္ အရာမ်ားကုိ ေရသြန္းေလာင္းသလဲ ေမးလာလွ်င္၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား သစၥာေလးပါး ျမတ္တရားကုိ ပုိင္းျခား ထင္ထင္ သိျမင္ေတာ္မူရာ မဟာေဗာဓိပင္ပြား ေဗာဓိပင္မ်ားကုိ ေရသြန္းေလာင္းျခင္း ျဖစ္ပါတယ္ဟု ေျဖရပါလိမ့္မယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ကုိးကြယ္ေနၾကေသာ ေဂါတမ
ဘုရားရွင္သည္ သုေမဓာ ရွင္ရေသ့ဘ၀တြင္ ဒီပကၤရာ ျမတ္စြာဘုရားထံေတာ္မွ
“ေနာင္ေသာအခါတြင္ ဘုရားစင္စစ္ ဧကန္အမွန္ ျဖစ္လိမ့္မည္” ဟု နိယတဗ်ာဒိတ္ကုိ
ရရွိေတာ္မူျခင္းသည္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ မဟာသကၠရာဇ္ (၆၈)ခု၊ ကဆုန္လျပည့္၊
ေသာၾကာေန႔မွာပင္ ဘုရားအေလာင္းကုိ ဖြားျမင္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ ဘုရားအေလာင္းကုိ
ဖြားျမင္ေတာ္မူသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ယေသာဓရာ မင္းသမီး၊ အာနႏၵာမင္းသား၊ ဆႏၵအမတ္၊
ကာဠဳဒါယီအမတ္၊ က႑ကျမင္း၊ ေရႊအုိးႀကီးေလးလံုးႏွင့္ မဟာေဗာဓိပင္ ဟူေသာ ဖြားဖက္ေတာ္
ခုႏွစ္ဦးတုိ႔သည္လည္း ဖြားျမင္ျဖစ္ေပၚလာၾကပါတယ္။ မဟာေဗာဓိ သည္ မဇၥ်ိမေဒသ
ဥ႐ုေ၀လေတာတြင္ ဘုရားရွင္တုိ႔ ပြင့္ေတာ္မူရာ ဗဟုိအခ်က္အခ်ာ ေအာင္ေျမအရပ္၌
ေပါက္လာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၃)ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔၌ ဘုရားအေလာင္းသည္
မဟာေဗာဓိပင္ရင္း၌ သစၥာေလးပါးကုိ ထုိးထြင္းသိျမင္၍ သဗၺညဳဘုရားရွင္ အျဖစ္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ထုိမဟာေဗာဓိပင္သည္ ဘုရားရွင္၏ ဖြားဖက္ေတာ္ ခုႏွစ္ဦးတြင္ တဦးအပါအ၀င္ ျဖစ္သည့္အျပင္
ေဗာဓိဉာဏ္ကုိ ရရွိရန္ အားထုတ္ေတာ္မူရာ၌ အသံုးျပဳေတာ္မူေသာ အပင္ျဖစ္၍
ပရိေဘာဂေစတီလည္း ထုိက္ပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အေပါင္းတုိ႔သည္
ထုိေဗာဓိပင္မွ ပင္ပြားမ်ားကုိ မိမိတုိ႔ ႏုိင္ငံ၌ စုိက္ပ်ိဳးကုိးကြယ္ ေလ့ရွိပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္လည္း
ဗုဒၶသာသနာ ေရာက္ခ်ိန္ကပင္ စတင္၍ ေဗာဓိပင္မ်ားကုိ စုိက္ပ်ိဳးကုိးကြယ္ခဲ့ၾကဟန္
ရွိပါတယ္။ ေႏြရာသီ အလယ္ဗဟုိက်ေတာ့ ျမန္မာတုိ႔၏ ကဆုန္လကား ေနပူျပင္းလွပါတယ္။
“တန္ခူးေရကုန္ ကဆုန္ေရခမ္း” ဆုိသလို ကဆုန္လတြင္ အင္းအုိင္၊ ကန္ေခ်ာင္း၊
ေရႏုတ္ေျမာင္းမ်ား ေျခာက္ခမ္း၍ ေရျပတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေရျပတ္၍ အပူခ်ိန္
ျပင္းျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ိဳ႕သစ္ပင္ ပန္းပင္မ်ားမွာ ႏြမ္းေျခာက္ ပ်က္စီးၾကရပါတယ္။
ထုိအခ်ိန္တြင္ ေရွးျမန္မာတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔ အျမတ္တႏုိး ကိုးကြယ္ထားၾကသည့္
မဟာေဗာဓိေညာင္ပင္မ်ား ညိႈးႏြမ္းပ်က္စီးမည္ကုိ စုိးရိမ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ေဗာဓိပင္ဆုိသည္မွာလည္း အိႏိၵယႏုိင္ငံ၊ သီဟုိဠ္ႏုိင္ငံတုိ႔ရွိ မူလေဗာဓိပင္တုိ႔မွ
ဆင့္ပြားယူရေသာ အပင္မ်ိဳးျဖစ္၍ ရွားပါးပင္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေရွးေခတ္
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာတုိ႔သည္ ပူျပင္း၍ ေရျပတ္ေသာ ကဆုန္လတြင္ ေဗာဓိပင္မ်ားကုိ
မညိႈးမႏြမ္း၊ လန္းဆန္းရွင္သန္ေစရန္ဟူေသာ ဆႏၵမြန္ျဖင့္ ေရသြန္းေလာင္း ပူေဇာ္ၾကျခင္း
ျဖစ္ပါတယ္။
ဤသို႔ျဖင့္ ဘုရားအေလာင္းေတာ္
ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ခံယူျခင္း၊ ဖြားျမင္ေတာ္မူလာျခင္း၊ မဟာေဗာဓိပင္ ေပါက္ေတာ္မူျခင္း၊
ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျခင္း တုိ႔သည္ ကဆုန္လျပည့္ေန႔မ်ားပင္ ျဖစ္ေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။
ထုိ႔ျပင္ကဆုန္ လျပည့္ေန႔မွာပင္ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္ စံ၀င္ေတာ္ မူခဲ့ေသာေၾကာင့္
ကဆုန္လျပည့္ေန႔ကုိ ဗုဒၶေန႔ ဟု ေရွးပညာရွိတုိ႔က ေခၚေ၀ၚသတ္မွတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဖြား၊ ပြင္႔၊ ေဟာ၊ စံ၊ ဗ်ာဒိတ္ခံ
ကဆုန္လျပည္႔ေန႔ ။ ကဆုန္လျပည့္ (၅)ေန႔။
(၁) ဗ်ာဒိတ္ခံယူသည့္ေန႔ = ေလး
သေခ်ၤကမာၻတစ္သိန္း အစ ကဆုန္လျပည့္ေန႔။
(၂) ဘုရားေမြးသည့္ေန႔ = မဟာသကၠရာဇ္
(၆၈)ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ (ေသာၾကာေန႔)။ (ဘီစီ ၆၂၃)
3.
(၃) ဘုရားျဖစ္သည့္ေန႔ = မဟာသကၠရာဇ္
(၁၀၃)ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ (ဗုဒၶဟူူးေန႔)။ (ဘီစီ ၅၈၈)
4.
(၄) ဗုဒၶ၀င္အက်ဥ္းေဟာသည့္ေန႔ =
မဟာသကၠရာဇ္ (၁၀၄)ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ေန႔။ (ဘီစီ ၅၈၇)
5.
(၅) ပရိနိဗၺာန္စံသည့္ေန႔ = မဟာသကၠရာဇ္
(၁၄၈)ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ (အဂၤါေန႔)။ (ဘီစီ ၅၄၃)
ဘုရားေမြးသည့္ေန႔
= မဟာသကၠရာဇ္ (၆၈)ခု၊ ကဆုန္လျပည့္ (ေသာၾကာေန႔)။ (ဘီစီ ၆၂၃)
(၁) အေလာင္းေတာ္သည္ ေနာက္ဆံုးေသာဘ၀၌ မိခင္၀မ္းၾကာတိုက္တြင္ ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူသည္။ (ဒီမွာထူးျခားတာက နတ္ျပည္ကေန စုေတၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ ျဗဟၼာျပည္ကေန စုေတျပီး ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူတာမ်ိဳးမရွိပါဘူး..
အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ ဒီလို ေစာေစာစီးစီး ကတည္းက ကာမဂုဏ္ကို ရြံမုန္းေနရင္လည္း မဇၥိမပဋိပဋာ လမ္းစဥ္ကို ေတြ႔ဖို႔ခက္မယ္ လို႔ ဆိုပါသည္ ။
(၂) မယ္ေတာ္၀မ္း၌ ထက္၀ယ္ပလၻင္ဖြဲ႔ေခြ၍ အေရွ႕သို႔ မ်က္ႏွာမူျပီး ေနပါသည္ ။ (အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ သာမန္လူ သေႏၶသားေတြလို အမိ၀မ္းမွာ ေျပာင္းျပန္မေနပါ။ အတည္႔ပဲေနပါသည္။ မယ္ေတာ္ရဲ. ၀မ္းဗိုက္ဟာလည္း ပူထြက္လာျခင္းမရွိပါ ။ မယ္ေတာ္ဟာ ကိုယ္႔သားကို ဗိုက္ကေန ေကာင္းေကာင္းျမင္ေနရပါသည္။ ခ်င္ျခင္းတပ္ျခင္း ၊ နာက်င္ေအာ႔အန္ျခင္း မရွိပါ ။ အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ မယ္ေတာ္ေတြကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ျခင္းဒုကၡ မေပးၾကပါ ။)
(၃) အေလာင္းေတာ္ကို မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ဖြားသည္ ။ (ညစ္ေပမႈ မရွိပါ ၊ မိခင္လည္း က်န္းမာစြာ ရွိရပါသည္ ၊ ေနာက္ (၇) ရက္မွာေတာ႔ မိခင္ ကံေတာ္ကုန္ရပါသည္ ။ သက်သာကီ၀င္ ဆုိသည္မွာ ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္ရွိသူဟု အဓိပၸာယ္ရသည့္အတုိင္း ေမြးေမြးျခင္း ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ပါသည္ ။ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကေသာ နတ္၊ျဗဟၼာေတြေတာင္ မ်က္လံုးျပဴးကုန္ၾကသည္ဟု ဆိုသည္။(ဤကား။ အရွင္ ဥာဏိသာရ၏ အေဟာ)
(၄) ေတာအရပ္၌သာ ဖြားေတာ္မူပါတယ္။
(၅) ဖြားျပီးျပီးျခင္း ေျမာက္အရပ္သို႔ ေျခ (၇)လွမ္းၾကြကာ…“ဤေလာက၌ ငါသာ အျမတ္ဆံုးတည္း ၊ ငါ၏ ေနာက္ဆံုး ပဋိသေႏၶ ေနရျခင္းတည္း ၊ေနာက္ထပ္ ပဋိသေႏၶ ေနစရာ မလိုေတာ႔ျပီ ”ဟု ၾကံဳး၀ါးေတာ္မူပါသည္။ (ထိုကာလတြင္ အကိုးကြယ္ခံ ဘ၀သို႔ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ေနေသာ ျဗဟၼာေတြကို အသိေပးၾကံဳး၀ါးျခင္း ဟုဆို၏။ ေဂါတမ ဘုရားေလာင္းသည္ (၃) ဘ၀၌ ဖြားစမွာပင္ စကားေျပာ၏။
(၁) အေလာင္းေတာ္သည္ ေနာက္ဆံုးေသာဘ၀၌ မိခင္၀မ္းၾကာတိုက္တြင္ ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူသည္။ (ဒီမွာထူးျခားတာက နတ္ျပည္ကေန စုေတၾကတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္ ။ အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ ျဗဟၼာျပည္ကေန စုေတျပီး ပဋိသေႏၶ ေနေတာ္မူတာမ်ိဳးမရွိပါဘူး..
အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ ဒီလို ေစာေစာစီးစီး ကတည္းက ကာမဂုဏ္ကို ရြံမုန္းေနရင္လည္း မဇၥိမပဋိပဋာ လမ္းစဥ္ကို ေတြ႔ဖို႔ခက္မယ္ လို႔ ဆိုပါသည္ ။
(၂) မယ္ေတာ္၀မ္း၌ ထက္၀ယ္ပလၻင္ဖြဲ႔ေခြ၍ အေရွ႕သို႔ မ်က္ႏွာမူျပီး ေနပါသည္ ။ (အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ သာမန္လူ သေႏၶသားေတြလို အမိ၀မ္းမွာ ေျပာင္းျပန္မေနပါ။ အတည္႔ပဲေနပါသည္။ မယ္ေတာ္ရဲ. ၀မ္းဗိုက္ဟာလည္း ပူထြက္လာျခင္းမရွိပါ ။ မယ္ေတာ္ဟာ ကိုယ္႔သားကို ဗိုက္ကေန ေကာင္းေကာင္းျမင္ေနရပါသည္။ ခ်င္ျခင္းတပ္ျခင္း ၊ နာက်င္ေအာ႔အန္ျခင္း မရွိပါ ။ အေလာင္းေတာ္ေတြဟာ မယ္ေတာ္ေတြကို ကိုယ္၀န္ေဆာင္ျခင္းဒုကၡ မေပးၾကပါ ။)
(၃) အေလာင္းေတာ္ကို မတ္တတ္ရပ္လ်က္ ဖြားသည္ ။ (ညစ္ေပမႈ မရွိပါ ၊ မိခင္လည္း က်န္းမာစြာ ရွိရပါသည္ ၊ ေနာက္ (၇) ရက္မွာေတာ႔ မိခင္ ကံေတာ္ကုန္ရပါသည္ ။ သက်သာကီ၀င္ ဆုိသည္မွာ ပင္ကိုယ္စြမ္းရည္ရွိသူဟု အဓိပၸာယ္ရသည့္အတုိင္း ေမြးေမြးျခင္း ကိုယ္႔ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္ပါသည္ ။ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကေသာ နတ္၊ျဗဟၼာေတြေတာင္ မ်က္လံုးျပဴးကုန္ၾကသည္ဟု ဆိုသည္။(ဤကား။ အရွင္ ဥာဏိသာရ၏ အေဟာ)
(၄) ေတာအရပ္၌သာ ဖြားေတာ္မူပါတယ္။
(၅) ဖြားျပီးျပီးျခင္း ေျမာက္အရပ္သို႔ ေျခ (၇)လွမ္းၾကြကာ…“ဤေလာက၌ ငါသာ အျမတ္ဆံုးတည္း ၊ ငါ၏ ေနာက္ဆံုး ပဋိသေႏၶ ေနရျခင္းတည္း ၊ေနာက္ထပ္ ပဋိသေႏၶ ေနစရာ မလိုေတာ႔ျပီ ”ဟု ၾကံဳး၀ါးေတာ္မူပါသည္။ (ထိုကာလတြင္ အကိုးကြယ္ခံ ဘ၀သို႔ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ေနေသာ ျဗဟၼာေတြကို အသိေပးၾကံဳး၀ါးျခင္း ဟုဆို၏။ ေဂါတမ ဘုရားေလာင္းသည္ (၃) ဘ၀၌ ဖြားစမွာပင္ စကားေျပာ၏။
မေဟာသဓာ ၊ ေ၀ႆႏၱရာ ႏွင္႔ ေနာင္ဆံုးဘ၀ -(သုခမွတ္စု)
